Voltei (i am back)
Dit wordt mijn laatste blog die ik schrijf. Inmiddels alweer ruim twee maanden in Nederland. De tijd gaat snel en tegelijkertijd ook langzaam. Afscheid nemen voor een periode van prachtige mensen
in Brazilie. Mensen die voor altijd in mijn hart blijven, een stukje nieuwe familie erbij mogen krijgen. Veel tranen en gezichten die zeggen 'ga niet weg, blijf hier, het is zo fijn als je er
bent'. De kinderen op de creche die er niets van begrijpen, en een kus en een knuffel geven in de veronderstelling dat ze je de volgende maandag gewoon weer zien. Kindjes die zo diep in mijn hart
zijn gaan zitten dat het voelt alsof het ook eigenlijk mijn kindjes zijn geworden. Ik heb ze dan wel niet ter wereld gebracht maar zou alles voor ze over hebben. Mijn kindjes waar ik zoveel van ben
gaan houden dat het voelt alsof ik door midden wordt gescheurd. Vrienden die zo diep in mijn hart zitten dat mijn hart voor mijn gevoel door tweeen splijt. En er nu een gedeelte achterblijft in
Brazilie. In een jaar tijd heb ik zoveel mogen zien, meemaken, ontvangen en doen. Ik heb me geworteld in het land en de cultuur. Ik heb in een jaar tijd in mensen hun huis en hart mogen kijken.
Mogen geven van wat ik had maar vooral mogen ontvangen van al het moois wat een ieder voor mij had. God heeft een verlangen in mijn hart gelegd om naar Brazilie te gaan, en ik had nooit verwacht
dat dit zo groots zou zijn. God is goed en is in alles perfect. In Hem heb ik geleerd wat het is om vol te houden om door te zetten om te geven en lief te hebben.
Een supriseparty gehad in Nederland, nooit verwacht en dus goed verrast. Het moment dat de deur open ging en er ineens heel veel mensen staan die je een jaar niet hebt gezien en die dit speciaal
voor jou hebben georganiseerd geeft een dankbaar gevoel. De hele avond nog heb ik staan trillen op mijn benen, het was voor mij voor dat moment niet te bevatten en overweldigend. Dankjewel voor een
ieder die erbij wilde zijn en die erbij was.
Na twee maanden weer in Nederland, wordt er al snel gevraagd ' ben je al een beetje gewend weer in Nederland'. Echt antwoord geven kan ik hier eigenlijk niet op. Mijn leven is veranderd, ik ben
veranderd vanuit God waar ik heel dankbaar voor ben. Er is voor mij niets meer hetzelfde als voordat ik vertrok. Ik geniet weer van mijn lieve vrienden en familie hier en dank God voor hen en
tegelijkertijd blijft het gemis van de prachtige mensen in Brazilie. En ook het warme weer daar. Wetende dat het daar nu zomer is en heerlijk warm, is het hier koud. Hier geniet ik weer van het
eten ondanks dat ik oprecht de rijst met bonen nog steeds mis. De warme douche kan ik elke keer zo van genieten, ik denk oprecht dat ik dit het meest gemist heb vanuit het materialistische
gezien.
En hoe nu verder? Ik heb werkelijk geen idee. Ik weet dat de tijd dat ik hier in Nederland ben ontzettend goed en kostbaar is. Dat God me verder herstelt en klaar maakt voor de plek waar Hij me wil
hebben. Ik ben dankbaar voor het werk wat ik nu heb, binnenkort een eigen auto, en misschien een huisje. God voorziet in alles, beter kan ik het niet hebben. Wat voor nu nog vraagtekens heeft, hoe
de toekomst er bv. uitziet, leg ik bij God neer. En ik dank Hem voor elk moment dat ik dichter bij Zijn hart mag zijn en Hem beter mag leren kennen.
Ik dank jullie wel voor alle berichtjes en bemoedigingen op wat voor manier ook die jullie mij hebben gestuurd via app, deze blog, gebed. Dank jullie wel voor jullie betrokkenheid. Ik wens en bid
jullie Gods zegen toe. Dat een ieder Gods hart mag ontdekken, waarbij je ook werkelijk dieper jezelf leert kennen, en werkelijk tot je identiteit komt.
Veel liefs
Graça e paz (Genade en vrede)
De tijd gaat zo snel dat ik door alles vergeten ben om een blog te schrijven. Soms zou ik de tijd even stil willen zetten, net als toen gebeurde bij Mozes. Dat de zon stil werd gezet aan de hemel.
Wat een machtige God hebben we toch. Bij Hem is niets onmogelijk. Dat is de HOOP die we hebben, de KRACHT die het ons geeft. Al lijkt in onze ogen, ik moet zeggen in mijn ogen soms dingen
onmogelijk, in God is alles mogelijk. En al begrijp ik veel dingen niet die gebeuren en kan ik er boos en verdrietig om worden, en naar God roepen "waarom veranderd U de situatie niet, het is zo
oneerlijk". Terwijl ik dan ook weet dat het niet God is maar mensen die onrecht doen. En dan leer ik dankbaar zijn voor wat we hebben, wat God geeft, hoe rijk we eigenlijk zijn. Ik leer dankbaar
zijn voor wat God geeft en te danken voor wat Hij geven gaat ook al is dat nog niet zichtbaar. Ik geloof dat dit ook een principe van God is. Dank Hem voor wat nog niet zichtbaar is, dank Hem dat
God zal voorzien misschien niet op de manier die wij of denk het beste is maar op Gods manier. En nee die begrijpen we vaak niet op het moment zelf, maar als we dan achteraf kijken weten we waarom
God het op deze manier deed. Wat een Machtige, Wonderbaarlijke God hebben we toch. Hij heeft alles in de hand en weet wat het beste is.
Er is alweer zoveel gebeurt in twee maanden tijd. Ondanks dat ik veel dingen niet begrijp leer ik dankbaar zijn in God wat Hij allemaal geeft. Leer ik lief te hebben voor een ieder om mijn heen.
Dankbaar voor alles wat ik heb mogen leren hier in dit jaar. Dankbaar voor de lieve mensen die ik heb mogen leren kennen en een stukje in hun leven mocht meekijken. Dankbaar voor vriendschappen die
God gegeven heeft, zo kostbaar. Dankbaar voor zoveel wat Hij me gegeven heeft. Hij geeft alles op Zijn tijd, weet wanneer wat het beste is. Geen zorgen hoeven maken want God die overziet en zal
zorgen dat alles op de juiste tijd komt. En wat het mooie is, Zijn tijd is de beste tijd. Als ik naar mezelf kijk wil ik zoveel dingen soms al vooruit plannen, terwijl God dan zegt, wacht nog even
mijn tijd is de beste tijd, heb nog even geduld. In deze tijd van wachten kunnen we zoveel leren. Het is geen tijd van stil staan maar het vertrouwen hebben in God, het zoeken naar God en nog
dichter naar Hem toe groeien. Een wachttijd die je mag benutten en steeds meer je eigen identiteit vinden. Want hoe meer je Jezus leert kennen, hoe meer je je eigen identiteit leert kennen. Hoe
meer je vrij wordt van alles wat mensen je kunnen opleggen. Je wordt vrij in Hem, bent vrij in Hem. Er is toch niets mooiers dan dat. Vrij zijn in Hem, aanbidden en uitdelen van Zijn liefde.
In zwakte, sterk zijn, in verdriet toch vreugde hebben, in pijn toch genezing ontvangen, in voor mensen onmogelijke situaties hebben maar in God de hoop hebben op verandering. Geen zorgen hoeven
hebben want onze PAPA is de beste BESCHERMER, ZORGER, BEWAKER, HERDER, HELD en OVERWINNAAR. Alle glorie aan Hem. Hij is goed. En weet onze elke keer weer te verrassen met mooie geschenken. Juist op
de momenten dat je het niet verwacht. Juist wanneer je alles aan God geeft en alleen verwacht van Hem, alles loslaat dan kan Hij aan het werk want dan staat jou eigen ik niet meer in de weg. GOD IS
GROOT. ALLE EER AAN HEM!!!!!!
God is trouw!!! Deus e Fiel!!!
Zittend op een smal plankje met mijn gezicht in de zon die nu net verdwijnt achter een grote wolk. Wat voor mij betekent dat ik het toch weer even goed koud ga hebben. Want je gelooft het of niet
maar de winter is hier begonnen en blijft tot eind juni. Dat betekent in de ochtend en avond en soms overdag ook rond de 6 graden. En dat zonder kachels, deze mensen zijn pas de kou gewend. Waar ik
gehele dag zit te bibberen van de kou kijken ze mij aan alsof ik gek geworden ben, want het is immers toch niet koud.
Deze maand is er veel gebeurt, niet zo zeer in het natuurlijke als je begrijpt wat ik bedoel. Maar vooral in het geestelijke. Merk dat er veel gebeurt en dat ik continu scherp moet blijven. Ik
hoorde een preek op het internet waarin iemand sprak over een straaljager die door zijn geluidsgolf moet breken. Dit gaat met veel weerstand en een harde knal. Dit is ook wat met ons gebeurt als we
door willen breken in onze situatie vanuit God. Het geeft weerstand, tegenslag en de vijand zal er alles aan doen om ons tegen te houden, maar sta op Gods beloftes wat er in de Bijbel staat. Jozua
kon niet meer steunen op Mozes, soms vallen er mensen of iets om je heen weg waar je automatisch op kon steunen. Maar zo God tegen Jozua op dat moment zei 'Ik ga jouw gebruiken om het volk naar het
beloofde land te brengen'. Op dit moment stonden ze voor de Jordaan en er was geen andere mogelijkheid dan erdoorheen gaan. Van iets ouds naar iets nieuws. We mogen ons klaar maken en alle balast
loslaten en met aanbidding door onze Jordaan trekken. Zet in geloof deze stap. Onze God creert een pad voor ons, wat nu nog niet zichtbaar is wordt zichtbaar.
In alles merk ik dat God trouw is, in wat Hij doet en zegt. Vaak zie ik het niet of kijk ik naar wat God nog niet heeft gedaan. Maar, wauw, God is zo trouw. Kijk naar zijn beloftes, dat we elke dag
weer mogen opstaan, lijkt zo vanzelfsprekend, maar wauw dat is het niet en ik dank God voor dit. Ik heb hier een vriendin ontmoet, en daar kan ik zo een voorbeeld aan nemen. Voor alles is ze
dankbaar. Waren we aan het wandelen in de natuur. 'Wauw, wat gaaf he hoe die rots hier is gekomen, en hier deze planten, zo gaaf'. Waar ik eigenlijk niet over nadenk of 'normaal' ben gaan vinden,
dankt zij in alles God. Wauw, wat een voorbeeld en wat een diepe vreugde.
Hoe langer ik hier ben hoe meer ik zie dat ik nog zoveel mag leren en zelf tot niets in staat ben. Het is alles vanuit God en is het zonder God dan heeft het geen enkele kracht. Elke dag de
kinderen knuffelen, overladen met Gods liefde en verandering zien is alleen vanuit God. En naar God toe alle eer. Hij is het waard om alle eer te ontvangen, Hij wil zoveel meer geven dan we bidden
of beseffen. En naar dit wil ik me uitstrekken, niets maar dan ook niets meer van mezelf maar alles vanuit Hem. Wat lijkt me dat heerlijk, leven en spreken vanuit Zijn hart. Zo scherp zijn, niets
meer van jezelf wat in de weg zit, onzekerheid of angst, maar volvertrouwen net als David op weg naar Goliath. Waarom omdat hij lang genoeg onze God belachelijk heeft gemaakt. En daar moet een
einde aan komen. Geen angst die je tegen houdt omdat de situatie onmogelijk lijkt en je maar zo klein bent of nog niet alle gevechtstechnieken kent. Nee, gaan omdat je weet dat God met je is. Hij
gebruikte David in waar Hij goed in was, de slinger met de steen. God gebruikt ons in waar we goed in zijn, niets iets wat onmogelijk is. Misschien in onze ogen onmogelijk, maar in God is alles
mogelijk. Amen, halleluja, aan Hem alle glorie. Geprezen is Zijn naam. Laten we Hem danken voor wat we nog niet zien en prijzen ook al lijkt de situatie onmogelijk, want juist dan kan God aan het
werk. Hij bouwt op onze lofzangen.
Zes maanden (meia ano)
Een halfjaar in Brazilie. De wintertijd is hier aangebroken, en dat betekent, of je het gelooft of niet dat het koud is en nog kouder wordt. In de ochtend en de avond een dik vest aan, een warme
douche nemen en snel in bed kruipen onder vier lagen deken. Ik moet je erbij vertellen dat ze me hier toch ligt voor gek verklaren maar ik heb het toch echt koud. Waarbij de een nog met de
ventilator aan slaapt en 's avonds met een tshirt loopt heb ik toch liever drie lagen kleding aan. Het is nu 24 graden maar heb toch echt mijn vest aan, is echt wel koud.
Merk dat ik steeds meer mijn weg vindt in alles. Al is niet alles makkelijk en is het continu belangrijk dat ik mijn ogen op Jezus houdt, zie ik wel dat God zegent. En dat ik mag geven en
ontvangen. Mag leren en vertellen. God is goed. Elke dag de kinderen plat knuffelen en zien hoe ze veranderen door de liefde van God.
Van het weekend een vrouwenavond gehad met het thema bloemen en parels. Heel tof om daar bij te zijn, zeker omdat het voor hun ook de 1ste keer was. Super mooie decoratie gemaakt, dat kunnen ze
hier wel. En het woord wat gebracht werd super krachtig, en vanuit Gods hart. Het bijzondere was dat degene die sprak al de hele dag om de minuut aan het hoesten was en toen ze ging praten heeft ze
bijna drie kwartier gepraat zonder te hoesten. God is goed. Daarna heeft ze het wel weer ingehaald maar God is goed. Vrouwen waren echt geraakt en dat is gaaf.
Nu ik hier langer ben ga je ook steeds meer de situaties zien en begrijpen wat het soms erg heftig maakt. Het is soms zo gecompliceerd dat welke beslissing je ook maakt het altijd in het nadeel van
het kind is. Het liefst zou ik ze naar mijn huis nemen, niet dat ik perfect ben maar omdat je ze gewoon uit de situatie wil halen en een veilig thuis wil geven. Waarin ik soms erg praktisch ben
ingesteld is vaak het enige wat je kan doen bidden. Ik leer hiermee meer op God te vertrouwen en te wachten en verwachten wat voor groots Hij gaat doen. De Heer is in elke situatie, houdt super
veel van kinderen en zal geen situatie zo laten. Ook al begrijp ik het vaak niet ik dank God voor wat Hij doet ook al is het nog niet zichtbaar. Ik weet dat in de onzichtbare wereld ze al druk
bezig zijn. En in God hebben we al overwonnen alleen is het nog niet altijd zichtbaar met onze aardse ogen. Dank U Heer, ik prijs U voor de wonderen die gaan gebeuren. Ik dank U dat U trouw bent en
trouw blijft. Alle glorie en eer aan Hem die alles heeft gemaakt.
Ik ben dankbaar dat ik mede dankzij jullie giften, gebed en medeleven deze droom kan vervullen en de mensen hier kan helpen.Daarvoor is mijn dank groot. Ik wil jullie oproepen om te blijven bidden
voor de kinderen en mensen hier. Dat kinderen en ouders werkelijk Jezus gaan aannemen, gaan zien hoe groot Hij is. En dat Hij de werkelijke vreugde en vrede geeft waar een ieder zo hard naar op
zoek is. Ik bid voor een ieder die dit leest dat God je vervult met Zijn liefde, met Zijn glorie en rust. Weet dat God van je houdt, dat Hij trots op je is omdat jij Zijn zoon of dochter bent. Of
je dit nu gelooft of niet, ik weet het zeker. Dikke knuffel aan jullie allemaal.
Cinco mezes
Vijf maanden alweer ben ik in Brazilie. Wat gaat de tijd ongelofelijk snel. Zo ben ik er net en dan ineens zijn er al 5 maanden voorbij. Het regenseizoen is bijna afgelopen. We moeten wel nog even
weten dat dit zo is. Zo is het heerlijk weer en sta je nog gezellig buiten te kletsen en enkele seconden later ren je snel naar binnen om te schuilen voor de regen. Het regende en onweerde flink,
waardoor het centrum beneden aan de berg blank stond en het in aardig wat huizen wateroverlast bezorgde. De donder en bliksem was ook dichterbij dan normaal. Ineens hoorde we een flinke klap naast
ons, waardoor ons hart een slag oversloeg en vervolgens viel alle stroom uit. Bleek dat de bliksem naast ons in de electriciteitspaal was ingeslagen. Geen stroom in heel het huis meer, alles om je
heen was donker. Gelukkig was er een goede vriendin uit Nederland bij zo was ik niet alleen een beetje bang. Na het bekomen van de klap flink wat sensatie en nieuwsgierige blikken. Na enkele uren
stopte de regen en kwam er een mannetje voor de stroom, halleluja.
In de creche zijn we nu alweer drie weken aan het werk. De kinderen wennen langzaamaan dat ze gehele dagen bij ons zijn. Al zijn er wel nog flink wat tranen die er vallen. Wel gaaf om het verschil
bij de kindjes te merken met hoe ze binnen kwamen en hoe het nu met ze is. Bijna twee maanden vakantie doet toch veel met ze. Maar ze lachen weer en de ogen van de kinderen die zie je gewoon
veranderen.
De taal gaat steeds beter wat echt een zegen is omdat ik steeds duidelijker kan zeggen wat ik wil of hoe ik over bepaalde dingen denk. Bepaalde leringen die duidelijk worden en over hoe
verschillend we soms de Bijbel lezen, terwijl er toch hetzelfde in staat. Mooi om van elkaar td leren en af en toe flink in discussie te gaan, zover dat gaat natuurlijk.
En even iets heel anders er werd me verteld dat het hier erg koud kan worden. Rond de 9 graden zonder verwarming, in Brazilie. Zou je toch niet denken. Dat wordt warme kleding shoppen. Vanaf april
wordt het dus geitenwollen sokken dragen wat nu nog niet voor te stellen is met 30 graden.
Ik wil jullie bedanken voor jullie gebed, dat is de kracht achter alles. Zonder dat is dit werk onmogelijk. God is mijn kracht en daarin mag ik Zijn kanaal zijn en een stukje van Zijn
tegenwoordigheid hier brengen. Wauw, hoe gaaf is dat, mijn ik volledig afleggen zodat Gods tegenwoordigheid alle ruimte kan krijgen. Misschien niet gemakkelijk maar hoe minder van mij hoe meer van
God en dat is wat ik wil brengen.
Ferias (Vakantie)
Dit is alweer de 1ste week werken. De vakantie (voor hier zomervakantie) is snel gegaan. Terwijl deze in het begin zo lang leek, is deze ineens weer voorbij. Ik ben twee weken in Barbacena geweest
bij vrienden, wat een blessing was en ik heerlijk tot rust kon komen. God is groot en goed. Machtig mooi om te zien hoe deze mensen leven vanuit Gods liefdevolle genade. Hun tijd, geld, eten,
woning, zorg en liefde geven aan iedereen die ze kennen en ook niet kennen. Hun huis staat dag en nacht open voor iedereen. Elke dag komen er kinderen langs, en in de avond kan het zijn dat er 3 of
4 mensen meer blijven slapen. En alles wordt gedaan uit liefde voor God. Wauw, wat ben ik trots op deze vrienden en wat mag ik dan nog veel leren. Continu gefocust op God, hoe de situatie ook is.
Prijs God voor deze mensen, zij die echt begrepen hebben hoe we Gods liefde kunnen uitdelen. Gewoon door er te zijn. Bid voor ze dat ze elke dag vanuit Gods wijsheid en liefde mogen handelen en
continu overstromen van Zijn glorie.
God is onze kracht en in Hem is alles mogelijk. Halleluja. Aan Hem alle eer. Hij is het waard om aanbeden te worden wat omstandigheden of je gevoel ook zegt. God staat boven alles en is het meer
dan waard om alle dank en eer te krijgen. Ik ben dankbaar dat ik hier in Brazilie mag zijn. Ik mag veel leren, zien en genieten.
Ben nog een week in Belo Horizonte geweest bij iemand die voor Jeugd met een Opdracht werkt. Mooi om te zien en horen hoe zij werken. Ik heb nog veel van de stad mogen zien. De stad is erg groot
waardoor je ook veel mensen ziet die op straat leven. Wat vooral heel erg zichtbaar is en mij steeds meer opvalt is dat er een bizar groot verschil is tussen rijk en arm. En ik wist het al wel maar
nu dit steeds meer zichtbaar wordt is dit toch ook echt wel heftig en zo oneerlijk. Ik weet God is groot en kan elke situatie veranderen maar hij vraagt ook aan ons of wij bereidt zijn te doen wat
Hij vraagt. En als we nu 'ja' zeggen en God vraagt iets van ons wat we eigenlijk niet zo leuk vinden en tegen onze eigen wil in gaat, zijn we dan nog steeds zo bereidt.
Leer elke dag, elke minuut om nee te zeggen tegen je eigen verlangens als ze niet overeenstemmen met Gods gedachten en verlangens. Uit liefde voor God. Het geeft ons hoop en nieuwe zekerheid. God
brengt het beste in ons naar boven. We zijn er soms of zeg maar vaak niet van bewust wat we kunnen in Hem. Wat voor kracht we hebben in Hem. Er staat geschreven in johannes 14:12-14 dat we grotere
dingen dan Jezus zullen en mogen doen. Wauw als ik dat lees, kan ik het eigenlijk niet beseffen, Hij bracht stormen tot stilte en heeft doden opgewekt, en wij mogen uitstrekken naar grotere dingen
dan dat. Wauw, vol verwachting en overgave. Dat Hij ons mag overstromen met Zijn grootheid. Halleluja aan Hem alle glorie.
Nu weer even terug naar Belo Horizonte wat vooral een erge grote stad is. Ik heb een stukje van de stad gezien en de atmosfeer mogen proeven. Ook hier zie je veel kleine winkeltjes met kleding,
brood, pasteitjes en/of andere dingen. De terugweg naar Sou joua del rei was best even spannend. Het was voor mij de 1ste keer alleen in de onibus. En het is drie à vier uur reizen. Gelukkig gaat
die rechtstreeks en maakt die één tussenstop, wat yh5dus betekent dat ik gewoon netjes moet blijven zitten tot het eind van de reis. Heel fijn en toch wel een geruststelling dat ik geen overstap
hoefde te maken en alsnog aan de andere kant van brazilie zou eindigen. Met mijn richtingsgevoel en het beetje portugees wat ik spreek zou dat namelijk best lukken.
De 1ste week gewerkt. Deze week zijn alleen de nieuwe kindjes geweest om te wennen. Nu hebben we weer een week vrij omdat het carnaval is. Dat betekent dat kerken een conferentie organiseren en ze
soms een paar dagen met de mensen van de kerk op een andere plek slapen. Daarna begint het werk weer. Nu vol verwachting van wat God wil geven en wat we mogen doorgeven aan anderen.
Nieuw jaar, nieuwe verwachting
De drukte van de kerst en oud en nieuw is voorbij. Heerlijk genieten en ook alles totaal vreemd. Kerst wordt de avond voor de kerst gevierd in de kerk. Iedereen laat wat zien, dansen, zingen of een
muziekstuk wat ze spelen. Genieten van al dat moois. Daarna hebben we gezellig gegeten om 23.00 in de avond met de familie en vrienden. Tot een uur of drie in de nacht gekletst, gezongen en domino
gespeeld. De volgende dag zijn we naar een prachtige plek gegaan om te zwemmen, bbq-en en in bomen te klimmen.
Iets voor de kerst hebben we met alle collega's van Care for Brazil kerst gevierd. Van tevoren had iedereen een lootje getrokken. En mocht je daar een presentje voor kopen. Op de avond zelf was de
bedoeling dat je een korte speech hield over de persoon en zo kon die persoon er dan achter komen over wie het ging. Sta je dan met je presentje, gebrekkige portugees, en allemaal starende ogen van
wat zou ze gaan zeggen. Ik denk dat ik in één minuut al mijn portugees heb gezegd. Geen idee of ze het begrepen maar uiteindelijk kwam de juiste persoon naar voren. Het was een gezellige
avond.
Nieuwjaar in Barbacena gevierd, wat ook erg fijn was. Genieten van de mensen om me heen en ontdekken hoe ze hier oud en nieuw vieren. Af en toe hoor je wat knallen van vuurwerk om je heen de dagen
ervoor, maar dat is bijna niets. De dag zelf een paar knallen van vuurwerk maar bijna niets. In de middag werd er eten gemaakt voor de avond. Na de kerk zouden we namelijk met ongeveer 70 personen
gaan eten. Even stressen of alles wel op tijd klaar zou zijn, en uiteindelijk snel douchen en netjes maken voor de kerk. Deze begon om 22.00. Een kleine kerk maar de grootheid van de Heer was
tastbaar aanwezig. Veel kinderen die de Heer aanbidden met alles wat in ze is. Niets mooier dan dat.
Rond iets voor twaalf, middernacht, gingen we niet naar buiten om vuurwerk te kijken, wat er eigenlijk ook bijna niet was, maar gingen we God aanbidden en zo gingen we het nieuwe jaar in. God
lovend en prijzend. Zo bewust het nieuwe jaar met God starten, wauw, wauw, wauw. Rond een uur of 01.00 zijn we met de gehele kerk gezellig gaan eten. Daarna met de jongeren de kinderen die waren
gekomen zonder ouders, thuis gebracht. En om 04.00 uur toch maar gaan slapen. Het was een mooie, krachtige, gezellige avond.
Nog enkele dagen in Barbacena geweest. Er kwam een vriendin van de familie langs vanuit de amazone. Ze hadden elkaar, wat ik begreep, 20 jaar niet meer gezien. Heel bijzonder dus. Ze had drie
kinderen, die ook mee kwamen, heel gezellig. Tienerdochter en twee kinderen van ong. zes jaar oud. De volgende dag zijn we het centrum van Barbacena ingegaan om deze plek te bekijken en te shoppen.
We hebben denk elke straattegel binnen een afstand van 500 meter wel gezien. Het was namelijk een of twee stappen lopen en weer foto's maken.
Ze had zelf eten meegenomen vanuit de amazone. Vis wat echt heerlijk is, en ik zelden zo lekker heb gegeten. Ze eten ook de kop van de vis, maar die heb ik toch maar laten liggen. Toch een beetje
een naar idee, die ogen die je zo aan staren.
Vanuit de amazone praten ze met een bepaald accent en heel snel, waardoor ik in het begin denk twee woorden verstond. Een braziliaanse vriendin vertaalde in het portugees dan weer wat zij eigenlijk
zei. Een vreemde gewaarwording, maar het werkte. Bijzonder om deze mensen te ontmoeten. Zal ze gaan missen nu ze weer terug zijn naar de amazone. Nog even platgeknuffeld door één van haar kinderen
(meisje van zes jaar). Ze vertelde dat ze blij was dat ik in haar leven was gekomen en ze me nooit zou vergeten. En dan ben je zes jaar oud. Ik ben ook dankbaar en blij dat ik deze familie en dit
meisje heb mogen ontmoeten. Blessing van God. Ik bid en dank dat God ze zegent, dat ze mag ontdekken hoe groot God is, dat ik ze misschien ooit nog een keer mag ontmoeten. Maar dat het
belangrijkste is dat ze in haar leven weet dat God trouw is.
Ik bid dat een ieder die dit leest Gods liefde dieper en persoonlijker mag ervaren. Dat je weet dat hoe omstandigheden ook zijn, God trouw is. Dat er altijd een reden is om Hem te danken, hoe je je
ook voelt. God is er altijd. Machtig mooi om te ontdekken hoe groot God is. Elke dag mag je opnieuw weer genieten van de gegeven dag. En wat er ook gebeurt op die dag, geniet van Zijn schepping. In
Zijn plek van rust is het machtig mooi. Ik vind het gaaf om hier nog meer te mogen ontdekken hoe groot God is. Genieten van Zijn creativiteit, Zijn schepping en Zijn rust. En dit gun ik iedereen,
want als je in Zijn rust bent kun je in Hem alles aan. Een heel gelukkig nieuwjaar, met prachtige nieuwe verwachtingen vanuit God.
Feliz natal (Gelukkig kerstfeest)
Het is weer hoog tijd voor een nieuwe blog. De dagen gaan ook zo snel dat ik het soms zelf niet eens bij kan houden. Bij jullie is het pakjesavond geweest. Hier wordt dat met kerst gedaan. De kerst
is hier al enkele weken geleden gestart. Alles is al in kerstsfeer. Best wel even anders nu het gewoon warm is en de zon volop schijnt. In mijn hoofd lijkt dat toch niet helemaal te passen. En dan
starten ze ook nog extra vroeg met de versiering.
Ben er inmiddels alweer 2 maanden de tijd gaat zo snel. Er is weer veel gebeurt maar het belangrijkste is dat ik weet dat God dichtbij is. Hij is in alles. Zo machtig mooi en geruststellend. Al
lijken situaties soms onmogelijk nog goed te komen bij God is en blijft niets onmogelijk. Hij is groter en machtiger.
Vrijdag 8 december naar de plaats Barbacena geweest. Er was daar een feest voor de kinderen gegeven door mensen uit die plaats. En ik had vrij omdat hier een historische dag van de stad was. En een
lieve vriendin werkt daar ook in het semi internaat, dus dubbel leuk om te zien hoe het daar gaat. De leeftijd is van twee tot ong 10 jaar oud. Ze gaan naar school en krijgen hier daarna huiswerk
begeleiding, eten, de zorg die ze nodig hebben en de liefde van Jezus. Dit semi internaat is de grootste van alle semi internaten. Heel tof om te zien hoe het gaat.
Watermeloenen, perzikken, broodjes met vooral veel saus en een stukje vlees. De hotdog van Brazilie, zeker het proberen waard. Frisdranken, popcorn en suikerspinnen en heel veel snoep. Dit is
ongeveer wat er werd gegeten tijdens het feest. Zo bizar veel zoetigheid wat iedereen kan eten dat ik elke keer weer verbaasd ben. Daarnaast hadden de kinderen een dans ingestudeerd in twee dagen
tijd. Maar wat deden ze het goed. En ze zongen met alle kinderen een lied. Zo lief en knap om te zien hoe de kleinste kinderen van drie en vier jaar al zo goed mee kunnen zingen. Daarnaast stond er
een kerstboom met allemaal presentjes voor de kinderen. Aan het eind van de middag de kinderen vol trots met hun cadeau, beschilderde gezichtjes en handen vol lekkers weer naar huis.
Kerst komt steeds dichterbij. Nog één week werken en dan heerlijk vrij. Genieten van de omgeving en de mensen nog beter leren kennen. De natuur is hier zo mooi. Wilde bloemen naast de weg terwijl
ik zou denken dat iemand die met zorg gekweekt heeft. Heerlijk genieten dus. De zon schijnt hier weer, wat erg fijn is. Het regenseizoen is namelijk begonnen en het lijkt soms niet op te houden.
Extra genieten dus als de zon weer schijnt.