Dit wordt mijn laatste blog die ik schrijf. Inmiddels alweer ruim twee maanden in Nederland. De tijd gaat snel en tegelijkertijd ook langzaam. Afscheid nemen voor een periode van prachtige mensen in Brazilie. Mensen die voor altijd in mijn hart blijven, een stukje nieuwe familie erbij mogen krijgen. Veel tranen en gezichten die zeggen 'ga niet weg, blijf hier, het is zo fijn als je er bent'. De kinderen op de creche die er niets van begrijpen, en een kus en een knuffel geven in de veronderstelling dat ze je de volgende maandag gewoon weer zien. Kindjes die zo diep in mijn hart zijn gaan zitten dat het voelt alsof het ook eigenlijk mijn kindjes zijn geworden. Ik heb ze dan wel niet ter wereld gebracht maar zou alles voor ze over hebben. Mijn kindjes waar ik zoveel van ben gaan houden dat het voelt alsof ik door midden wordt gescheurd. Vrienden die zo diep in mijn hart zitten dat mijn hart voor mijn gevoel door tweeen splijt. En er nu een gedeelte achterblijft in Brazilie. In een jaar tijd heb ik zoveel mogen zien, meemaken, ontvangen en doen. Ik heb me geworteld in het land en de cultuur. Ik heb in een jaar tijd in mensen hun huis en hart mogen kijken. Mogen geven van wat ik had maar vooral mogen ontvangen van al het moois wat een ieder voor mij had. God heeft een verlangen in mijn hart gelegd om naar Brazilie te gaan, en ik had nooit verwacht dat dit zo groots zou zijn. God is goed en is in alles perfect. In Hem heb ik geleerd wat het is om vol te houden om door te zetten om te geven en lief te hebben.

Een supriseparty gehad in Nederland, nooit verwacht en dus goed verrast. Het moment dat de deur open ging en er ineens heel veel mensen staan die je een jaar niet hebt gezien en die dit speciaal voor jou hebben georganiseerd geeft een dankbaar gevoel. De hele avond nog heb ik staan trillen op mijn benen, het was voor mij voor dat moment niet te bevatten en overweldigend. Dankjewel voor een ieder die erbij wilde zijn en die erbij was.

Na twee maanden weer in Nederland, wordt er al snel gevraagd ' ben je al een beetje gewend weer in Nederland'. Echt antwoord geven kan ik hier eigenlijk niet op. Mijn leven is veranderd, ik ben veranderd vanuit God waar ik heel dankbaar voor ben. Er is voor mij niets meer hetzelfde als voordat ik vertrok. Ik geniet weer van mijn lieve vrienden en familie hier en dank God voor hen en tegelijkertijd blijft het gemis van de prachtige mensen in Brazilie. En ook het warme weer daar. Wetende dat het daar nu zomer is en heerlijk warm, is het hier koud. Hier geniet ik weer van het eten ondanks dat ik oprecht de rijst met bonen nog steeds mis. De warme douche kan ik elke keer zo van genieten, ik denk oprecht dat ik dit het meest gemist heb vanuit het materialistische gezien.

En hoe nu verder? Ik heb werkelijk geen idee. Ik weet dat de tijd dat ik hier in Nederland ben ontzettend goed en kostbaar is. Dat God me verder herstelt en klaar maakt voor de plek waar Hij me wil hebben. Ik ben dankbaar voor het werk wat ik nu heb, binnenkort een eigen auto, en misschien een huisje. God voorziet in alles, beter kan ik het niet hebben. Wat voor nu nog vraagtekens heeft, hoe de toekomst er bv. uitziet, leg ik bij God neer. En ik dank Hem voor elk moment dat ik dichter bij Zijn hart mag zijn en Hem beter mag leren kennen.

Ik dank jullie wel voor alle berichtjes en bemoedigingen op wat voor manier ook die jullie mij hebben gestuurd via app, deze blog, gebed. Dank jullie wel voor jullie betrokkenheid. Ik wens en bid jullie Gods zegen toe. Dat een ieder Gods hart mag ontdekken, waarbij je ook werkelijk dieper jezelf leert kennen, en werkelijk tot je identiteit komt.

Veel liefs