Zittend op een smal plankje met mijn gezicht in de zon die nu net verdwijnt achter een grote wolk. Wat voor mij betekent dat ik het toch weer even goed koud ga hebben. Want je gelooft het of niet maar de winter is hier begonnen en blijft tot eind juni. Dat betekent in de ochtend en avond en soms overdag ook rond de 6 graden. En dat zonder kachels, deze mensen zijn pas de kou gewend. Waar ik gehele dag zit te bibberen van de kou kijken ze mij aan alsof ik gek geworden ben, want het is immers toch niet koud.

Deze maand is er veel gebeurt, niet zo zeer in het natuurlijke als je begrijpt wat ik bedoel. Maar vooral in het geestelijke. Merk dat er veel gebeurt en dat ik continu scherp moet blijven. Ik hoorde een preek op het internet waarin iemand sprak over een straaljager die door zijn geluidsgolf moet breken. Dit gaat met veel weerstand en een harde knal. Dit is ook wat met ons gebeurt als we door willen breken in onze situatie vanuit God. Het geeft weerstand, tegenslag en de vijand zal er alles aan doen om ons tegen te houden, maar sta op Gods beloftes wat er in de Bijbel staat. Jozua kon niet meer steunen op Mozes, soms vallen er mensen of iets om je heen weg waar je automatisch op kon steunen. Maar zo God tegen Jozua op dat moment zei 'Ik ga jouw gebruiken om het volk naar het beloofde land te brengen'. Op dit moment stonden ze voor de Jordaan en er was geen andere mogelijkheid dan erdoorheen gaan. Van iets ouds naar iets nieuws. We mogen ons klaar maken en alle balast loslaten en met aanbidding door onze Jordaan trekken. Zet in geloof deze stap. Onze God creert een pad voor ons, wat nu nog niet zichtbaar is wordt zichtbaar.

In alles merk ik dat God trouw is, in wat Hij doet en zegt. Vaak zie ik het niet of kijk ik naar wat God nog niet heeft gedaan. Maar, wauw, God is zo trouw. Kijk naar zijn beloftes, dat we elke dag weer mogen opstaan, lijkt zo vanzelfsprekend, maar wauw dat is het niet en ik dank God voor dit. Ik heb hier een vriendin ontmoet, en daar kan ik zo een voorbeeld aan nemen. Voor alles is ze dankbaar. Waren we aan het wandelen in de natuur. 'Wauw, wat gaaf he hoe die rots hier is gekomen, en hier deze planten, zo gaaf'. Waar ik eigenlijk niet over nadenk of 'normaal' ben gaan vinden, dankt zij in alles God. Wauw, wat een voorbeeld en wat een diepe vreugde.

Hoe langer ik hier ben hoe meer ik zie dat ik nog zoveel mag leren en zelf tot niets in staat ben. Het is alles vanuit God en is het zonder God dan heeft het geen enkele kracht. Elke dag de kinderen knuffelen, overladen met Gods liefde en verandering zien is alleen vanuit God. En naar God toe alle eer. Hij is het waard om alle eer te ontvangen, Hij wil zoveel meer geven dan we bidden of beseffen. En naar dit wil ik me uitstrekken, niets maar dan ook niets meer van mezelf maar alles vanuit Hem. Wat lijkt me dat heerlijk, leven en spreken vanuit Zijn hart. Zo scherp zijn, niets meer van jezelf wat in de weg zit, onzekerheid of angst, maar volvertrouwen net als David op weg naar Goliath. Waarom omdat hij lang genoeg onze God belachelijk heeft gemaakt. En daar moet een einde aan komen. Geen angst die je tegen houdt omdat de situatie onmogelijk lijkt en je maar zo klein bent of nog niet alle gevechtstechnieken kent. Nee, gaan omdat je weet dat God met je is. Hij gebruikte David in waar Hij goed in was, de slinger met de steen. God gebruikt ons in waar we goed in zijn, niets iets wat onmogelijk is. Misschien in onze ogen onmogelijk, maar in God is alles mogelijk. Amen, halleluja, aan Hem alle glorie. Geprezen is Zijn naam. Laten we Hem danken voor wat we nog niet zien en prijzen ook al lijkt de situatie onmogelijk, want juist dan kan God aan het werk. Hij bouwt op onze lofzangen.