Vandaag 14 oktober 10.45 in de ochtend. Een gezellige drukte hier en voorbereidingen treffen voor een barbecue, vanmiddag of vanavond omdat een van de kleindochters vandaag zes jaar is geworden. Ik zeg vandaag maar eigenlijk weet ik het niet zeker want gister was er ook de hele dag taart en visite , wat eigenlijk vanaf dat ik hier ben al zo is. Maar vandaag wordt het extra groots gevierd. Achtergrondmuziek kennen ze niet, volume knop staat op minimaal 25, wat totaal niet erg is, want aanbidding voor God gaat de gehele dag door. Alleen hier geniet de gehele stad ervan mee. Wat ook normaal is volgens mij want bijna elke auto die langs rijdt heeft een eigen stereoinstillatie in de auto laten bouwen, waarin het geluid niet zachter gaat als volume 25.

Inmiddels ben ik verhuisd en heb ik mijn eigen huis in Brazilië. Echt super mooi, helemaal opgeknapt voor mij. Echt heel speciaal. Ik woon er inmiddels alweer een week. Heb het idee dat ik gister ben gekomen, maar ook dat ik er al een maand ben. Er gebeurt zoveel, de cultuur is in niets hetzelfde. Wat heel tof is maar ook heel verwarrend.

Bijvoorbeeld: zaterdagavond was er kerk een paar straten verderop. Wel te verstaan drie straten verder. Klein stukje lopen dus. Terwijl je daar loopt kom je nog twee kerken tegen. Eèn kerk op de plek waar ik werk en woon, daarnaast nog één een straat verder. Heel gaaf, zoveel kerken, vind ik persoonlijk. God kan niet genoeg aanbeden worden.

Mijn eerste bezoek in de kerk was heel bijzonder en ook best een beetje ongemakkelijk. Ik ging met degene mee met wie ik doordeweeks werk. Een hele lieve vrouw. Aangekomen in de kerk, zeker 20 min te laat, maar dat is volgens mij normaal, kan ik over het algemeen best aan wennen omdat ik in Nederland al nooit zo stipt was :D. Toch een beetje ongemakkelijk de kerk inlopend omdat de pastor, één van de drie of vier, al aan het praten is. Zittend op een plastic witte stoel, luisteren naar iets wat ik tot nu toe totaal niet versta. Soms pakt iemand de microfoon en zingt uit volle borst mee met een melodie vanaf de computer. Geen bandje zoals in Nederland, maar één liedje meezingen en daarna stapt iemand anders naar voren, want volgens mij wil iedereen zingen door de microfoon. Ze zijn in ieder geval totaal niet onzeker over hun stem want de geluidsbox staat zo hard dat die bijna uit elkaar knalt. Toch God maar even gevraagd of die mijn oren wil beschermen. Halverwege de dienst wordt er ineens mijn kant opgekeken door alle mensen in church. Blijkbaar werd ik ineens voorgesteld. Beetje ongemakkelijk want ineens allemaal gezichten kijkend naar mij, terwijl ik niets versta van wat de pastor zegt. Daarna gingen ze allemaal staan en zegende ze me in de naam van Jezus. Zo cool en bijzonder om mee te maken. Aan de andere kant van de wereld en toch dienen we dezelfde God, en in je verstand weet je dat vaak wel, maar omdat nu zo mee te maken echt heel bijzonder.

Terwijl ik dit schrijf zit ik op mijn bed in mijn eigen huisje met de 1ste werkweek achter me. Best wel een beetje moe van de vele indrukken van de hele week. Mijn werkdag start om 07:45 en om 16:00 ben ik klaar, of als alle kinderen zijn opgehaald. De werkdag wordt gezamenlijk gestart met gebed en om 08:00 worden de kinderen gebracht. De leeftijd van de groep die ik heb is van 9 maanden tot ongeveer 2 jaar. Wat een lieve, mooie, schattige kindjes. We starten gelijk met brood geven en melk. Sommige kindjes kunnen de gehele dag eten, waarschijnlijk omdat ze thuis niet voldoende kunnen krijgen, als ze een huis hebben, want sommige leven op de straat met moeder en/of vader. Verschrikkelijke situaties, maar ondanks dat zijn ze vrolijk en kunnen ze gehele dag achter een bal aanrennen en 'GOAL' roepen. Mooi om deze kinderen en hun ouders/verzorgers te helpen in de situatie waar ze in zitten en een stukje van Gods liefde te mogen vertellen en laten zien. Rond 12 uur geven we de kinderen te eten, rijst met bonen vanuit één bord en één lepel voor 3/4 kindjes. Zo leren ze gelijk geduldig zijn. Daarna gaan ze allemaal om de beurt in bad en daarna naar bed.

De één krijgt nog een fles voordat ze gaat slapen, de ander wordt in slaap gewiegd, anders gaan ze niet slapen. Na veel geplons, in slaap wiegen en de fles geven, liggen ze dan uiteindelijk allemaal te slapen. Sommige in een bedje als ze goed doorslapen en andere in de maxicozi om te wiegen als ze wakker worden. Weer andere liggen in de breedte op een eenpersoonsmatras zodat als ze wakker worden, we ernaast kunnen zitten om ze weer rustig in slaap te laten vallen. Heerlijk siësta time, lekker tot rust komen, als ze doorslapen, en zelf de derde dag ook in slaap vallen omdat je eigenlijk best wel moe bent. Op je werk in slaap vallen is hier geen probleem, vind ik totaal niet erg.

Veel indrukken dus zo een 1ste week, maar ontzettend kostbaar om hier te zijn. En per dag de situatie bekijken, want er gebeurt zoveel dat een dag verder kijken soms al even niet te overzien is. Dankbaar voor al die lieve mensen hier en voor jullie die mijn blog lezen en lieve reacties sturen. Dank jullie wel. Super kostbaar en heel blij mee.